dışarıda ağlamaktan utanmak

başkalarının size zayıf dememesi için yapılan bir eylemdir. şu ana kadar belki 3-5 kez ağlamışımdır, hiç insan içinde ya da dışarıda ağlamadım. hep yalnız, tek başımayken ağladım. pişman değilim

bi olay uzerine veya bir aci icin senelerdir aglamiyorum sanki kotu biseymis gibi ama bazen filmlerde felan kendimi tutamadigim oluyor

utanmayın be olum :( kendiniz olmaktan çekinmeyin,içinizden geldiği gibi davranın. bu hayata bir kere daha gelmeyeceğiz.

ben ağlamaktan utanacak biri değilim. ama bana sırf ağladığım için zayıf gözüyle bakanlar zavallıdır. ağlamak insanın en doğal haklarından biri. şimdiye kadar erkek halimle sokakta da ağladım, cadde de ağladım, evde de ağladım, okulda da ağladım. ağladığım yerin bir önemi yok, önemli olan o an benim ağlamam. duygu bu duygu. gülmek, şaşırmak, korkmak gibi bir şey. sen komik bir şey görünce toplum içinde gülmekten korkuyor musun? ağlamakta böyle bir şey işte. ben ananemin komaya girdiği haberini okulda aldım. başladım sınıfta ağlamaya. napsaydım, "elalem ne der?" diyip ağlamasamıydım. beni sırf ağladığım için ayıplayan birisi varsa, onunda böyle bir olayda nasıl bir tepki vereceğini merak ediyorum?

her yerde ağlamaktan utanırım. genelde sağlam ağlamalarım ya tuvalette ya banyoda olmuştur.

dışarıda ağlamaktan utanmam,bunun zayıflıkla,güçsüzlükle ya da zavallılıkla alakası yok.o anda ağlamaya ihtiyaç duyuyorsam hiç çekinmeden ağlarım ki yapmışlığım da var,ayrıca rahatlatıyor da bunu tabiki insanların ilgisini çekerek yapmıyorum,yapanlara da karşıyım lakin zavallılıkla alakası yok bence

utanmadım, utanmam da. ayıp değil bişi değil aklıma esmiş ağlamışımdır belki de. açık havada iyi oluyor hem

hangi konuda olduğuna bağlıdır. hiçbir erkek ufak konularda dışarıda ağlıyamaz. çünkü gururumuz var ya mk. o bizi alçaltıcağını düşündürdüğümüz egomuz var. işte bu yüzden ağlıyamayız. ağlamaya kalksak biri gelir ve der ki erkek adam ağlamaz. sanki tanrı kadına koyduğu o kalbi bize koymamış gibi söyler bunu. o yüzden erkekler gizli ağlar. duşa girer suya açar ağlar. evde tek kalır koyar yastığı kafasına ağlar. bastırır o yastığa. bastırır ki o ağlama sesini kendi bile duymasın diye. çünkü bu mk dünyasında bizi hep güçlü görürler ya. güçlü değiliz biz bizimde içimizde sokağın ortasına yığılıp ağlamak isteyen bi his var ama egomuz gururumuz izin vermiyo.

isteyerek değil ama resmen vücudum kendini kitliyor bu durumlarda. ama evin kapısından girer girmez ağlamaya başlarım. gerçi hiçbi zaman feryat figan ağlamadım ama yine de evde ağlamak daha rahat sanırım

bir erkek klasiğidir. gözleri dolar konuşmaz konuşursa sesi titrer. yalnızken bile ağlayamaz gözleri dolar sadece bu en derin ağlama çeşitidir bana göre. (bkz: şebnem ferah & nilüfer - erkekler ağlamaz)

utanmayın. bırakın yaşlar aksın. kim ne derse desin. doğrusu bu

ağlamıyorum ağlasam dışarısı umrumda olmaz

utanmak mı? sümüğüm aka aka zırlıyorum. çok üzülüyorum utanan insanlara. bunlar hep millet ne der ne düşünür diye içten içe kendini yiyen insanlar. zayıf olduğumu düşünürler. çirkin olduğumu düşünürler. dalga geçerler. ederler de ederler. siktir etsenize. insanların hep söyleyecek bir lafları elbet olacaktır. sümüğünüz akmasın ama

ağlamak biraz da özel bir eylem olduğu için utanmak değil de çekinmek olabilir çekinilebilir çok normaldir. ama bir ağlayabilsem hiç affetmem zarıl zarıl ağlarım, çok rahatlatan bir eylem.

üniversitenin ilk haftası kampüsü ağlayarak dolaştığımda aştım bu konuyu

Önceden ağlamak istediğimde mekan farketmezdi içli içli de ağladığım çok olmuştur. Şimdi ise utanmakla alakalı mı bilmiyorum ama artık sadece gözümden damlalar düşüyor. Bazen otobüste hayatı sorgularken gözlerim dolu dolu olup süzülüyo yaşlarım ve sakince silip hayatıma devam ediyorum. Büyüdüğümden kaynaklı da olabilir.

mutlu olunca gülmek kadar üzülünce ağlamak da normal. özellikle zayıflık olarak görüp utanmamak lazım. benim sakarya'da dolmuşta ağlamaya başlayıp izmit'te kampüsüme gidesiye kadar ağlamışlığım var. o an duygularımı baskılamaktansa iyi ki ağlamışım diyorum. artık o kadar uçlarda yaşayamıyorum duygularımı malesef.